تا اطلاع ثانوی مسدود است.

صبح قبل امتحان تلگرامم رو چک میکنم،چک کردن گروه ها این موقع سال حالمو بهم میزنه(الان که فکر میکنم منحصر به این موقع نیست فقط) تو یه گروه درسی که استادش داشتن اطلاعات عمومی و تخصصی رشتمون براش مهمه،بچه ها(مخصوصا بعد از امتحان) مسابقه ی فرستادن مطلب مفید!!! گذاشتن،این رفتارهای مصنوعیشون حالمو بهم میزنه،یکی یه تیکه از یه کتاب تخصصی میذاره،اون یکی که سر جمع 3بار هم سر کلاس نیومده بود میاد تشکر میکنه و میگه اتفاقا دنبال همین کتاب میگشتم،واقعا میخوام بالا بیارم،لپ تاپو میبندم.

امتحان نسبت به بقیه ی امتحانام بهتر بود.برگه رو میدم و میام بیرون،هم کلاسی که سالی 2-3بار شاید باهاش سلام و علیک داشته باشم میگه چه خوشگل شدی،میخندم میگم بیخیال،کی به قیافه ی داغون شب نخوابیده میگه خوشگل آخه.

میرم بوفه سمبوسه می گیرم،چرا سمبوسه؟واقعا نمیدونم.با اولین گاز حالم از روغنش بهم میخوره،کاش همه ی غذاها رو میشد بخارپز کرد به جای سرخ کردن.

هنذفری میذارم و موزیک روی صفحه رو پلی میکنم،آلبوم جدید امی آدمو یاد باغ وحش میندازه،ناامید کننده است.پشیمون میشم کلا و درش میارم.

میخوام برم کم خوابی دیشب رو جبران کنم و بعدش برنامه ی عقب افتاده امو جبران کنم.

یه روند تدریجی رو شروع کردم.هو.رشاد بهش میگفت تطهیر ذهنی.

کلا تو نیم ساعتی که با هم حرف زدیم فقط همین یه نکته اش به دردم خورد،بقیش چرت و پرت بود.

اولش بهش محل نذاشتم،گفتم من باید خودمو درست کنم و این کارها فایده نداره،اما درست نشد.پس آروم آروم اپلیکیشن های ارتباطی رو از زندگیم حذف کردم،دیروز آخریش هم دیلیت شد.الان فقط تلگرام رو روی لپ تاپ دارم.

اونم چون به اجبار بهش احتیاج دارم.

الان هم نوبت این وبلاگه،حذفش نمیکنم چون 2سال و نیم از زندگیم رو توی خودش داره،اما دسترسی بهش رو برای خودم مسدود میکنم.

برای آرامشم انرژی خوب بفرستید اگه میشه:-)