Gloomy friday

1.فکر میکنم دارم به مراحلی از عرفان میرسم،میگید چرا؟

بدون این که متوجه تاریکی هوا بشم و چراغ رو روشن کنم،همچنان در حال مطالعه ام.

وارد مترو که میشم بدون این که به ذهنم برسه که به اطرافم نگاه کنم که جای خالی پیدا کنم برای نشستن،میرم یه گوشه می ایستم و چند مورد دیگه:-D 

2.اگه بعضی ها جمعه ها نمیومدن حرف بزنن خیلی خوب بود،گند میزنن به کل هفته ی آدم:| 

3.آخرین باری که با هم بحث کردیم،تصمیم گرفتم قید دوستی مون رو بزنم.

راستش تا حالا به یه نفر با یه گرایش سیا.سی مخالف خودم اینقدر نزدیک نبودم،برای همین بار اول که متوجه این قضیه شدم و با هم بحثمون شد،حالم خیلی بد شد.اما بعد از چند روز فراموش کردم.

اما این بار آخری فرق داشت،همه چی خیلی جدی تر بود،ولی من خودم رو کنترل کردم و تصمیم گرفتم بحث رو خوب تموم کنم و وانمود کنم که اتفاق خاصی نیفتاده.در حالی که تصمیم گرفته بودم ارتباطم رو باهاش خیلی کم کنم.چون واقعا تحمل افکار و نظراتش رو نداشتم،شاید اگه اینقدر بهم نزدیک نبود برام مهم نبود و حس خاصی نسبت بهش نداشتم اما خب وقتی فکر میکنی یه آدمی که همچین تفکراتی داره اینقدر بهت نزدیکه،یه جور حس بی اعتمادی،دلزدگی یا حتی تنفر میاد سراغت.

یه چند روز بهش فکر کردم،دیدم نه،فرار راه درستی نیست.

در این صورت من آدم ضعیفی خواهم بود که محدوده ی ارتباطیم رو کاهش دادم به افرادی هم فکر و هم عقیده ی خودم.افرادی که حرف های همدیگه رو تصدیق می کنند و یه روزی هم که مثل من با یه نفر مخالف خودشون روبرو بشن شوکه میشن و یا درصدد تخریب اون برمیان،به هر قیمتی.

پس تصمیم گرفتم بازم کنارش باشم،کنار دوستی که گرچه از نظر سیا.سی دو قطب مخالف هستیم اما نقاط اشتراک زیادی هم داریم،پس برای حفظ رابطه ی دوستیمون میتونیم روی اون اشتراکات دست بذاریم و پررنگشون کنیم.

تا این که مدام بخواهیم به تصور خودمون غلط بودن طرز فکر یکی رو به دیگری ثابت کنیم.

خوب باشید:-)