فقط میشه اینقدر زجرآور خوب نباشی؟

من آدم مستقلی بودم،همیشه همین بودم.

پشیمون نیستم،بلکه اگه بخوام یه خصوصیت خوبم رو نام ببرم قطعا اولین چیزی که به ذهنم می رسه همین مستقل بودنه.ولی از یه جایی به بعد اطرافیانم دیگه فرق مستقل بودن و تنها بودن رو نفهمیدند.

تنهایی هم انتخاب خودم بود،خودم انتخاب کردم که تنها باشم اما با هر کسی نباشم،استانداردهامو زیرپا نذارم.پس از این هم ناراحت نیستم.

تو همه ی اینا رو میدونستی،میدونستی اما به روی خودت نیاوردی.راه ساده تر رو انتخاب کردی.

درسته برای بقیه قابل نفوذ نبودم،باید با قلاب ماهیگیری ازم حرف می کشیدند،به سختی باید از کارهام سر در میاوردند اما تو دست های تو مثل موم بودم،گاهی وقت ها منو از خودم هم بهتر میشناختی،اما مسئله اینه که نخواستی به خودت زحمت بدی.

به بقیه کاری ندارم،اما هیچ موقع تو رو نمی بخشم،برای وقتایی که میتونستی باشی و نبودی،اون موقع که باید، نبودی،پس دیگه بود و نبودت برام فرقی نداره.

ولی این فقط قسمت منطقی ماجراست،دل احمق نمی فهمه لعنتی...

اوکی منم دختر عاقلیم،مثل همیشه،همونجوری که ازم انتظار داشتی،همونجوری که همیشه دوست داشتی،پس باید این بار هم منطقی عمل کنم،زندگی من با جبر همین منطق ها همیشه جلو رفته،از اینجا به بعد هم همینه،چیزی عوض نمیشه.